استفاده از روش واکس گمشده

موم زنبور

آسیای شرقی

در استفاده از روش واکس گمشده در شرق آسیا تنوع زیادی وجود دارد. معمولاً روش ریخته گری برنز در زمان سلسله های شانگ و ژو (حدود 1500 تا 500 سال قبل از میلاد) فرض می شود که با استفاده از روش قالب از دست رفته باشد. تحقیقات بیشتر نشان داد که این مورد وجود ندارد زیرا واضح است که روش ریخته گری قالب قطعه اصلی ترین روش برای ساخت ظروف برنز در چین بود. تکنیک واکس گمشده در شمال چین تا قرن 6 قبل از میلاد ظاهر نشد. ریخته گری موم گمشده در ژاپنی با نام rōgata شناخته می شود و قدمت آن به دوره یایوی ، ج. 200 سال قبل از میلاد. مشهورترین قطعه ساخته شده توسط cire perdue ، تصویر برنز بودا در معبد صومعه Todaiji در نارا است. این ماده در بخشهایی بین 743 و 749 ساخته شده است ، ظاهراً از هفت تن موم استفاده شده است.

جنوب شرقی آسیا

ساکنان Ban Na Di از م. 1200 قبل از میلاد تا 200 میلادی ، با استفاده از روش واکس گمشده برای ساخت النگو. النگوهای ساخته شده توسط فرآیند واکس از دست رفته از ویژگی های شمال شرقی تایلند است. برخی از النگوهای موجود در Na Na Di ماده ای خاکستری تیره را بین هسته رسی مرکزی و ف نشان می دهد که با تجزیه و تحلیل به عنوان یک نوع تصفیه نشده موم ات مشخص شد. احتمالاً وسایل تزئینی مانند دستبندها و انگشترها توسط cire perdue در Non Nok Tha و Ban Chiang ساخته شده اند. در مورد روش واکس گمشده ، توازن های فنی و مادی بین شمال شرقی تایلند و ویتنام وجود دارد. سایتهایی که آثار ساخته شده توسط فرایند قالب گمشده در ویتنام را نمایش می دهند ، مانند طبل های Dong Son ، از فرهنگ دونگ پسر و Phung Nguyen، مانند یک داس و شکل یک فرد نشسته از Go Mun ( در نزدیکی فونگ نگوین ، منطقه Bac Bo) ، قدمت آن به مرحله Go Mun (پایان دوره عمومی B ، تا قرن 7 قبل از میلاد).

موم زنبور