کاربرد درمانی موم زنبور

موم زنبور

آسیب و زخم:

موم عسل دربردارنده ادغام خاصی بنام پینوکمبرین میباشد. پینوکمبرین یک فلاونوئید میباشد که تحت عنوان ضد قارچ فعالیت می نماید. این محتویات ضدالتهابی و ضد می به موم عسل این خصوصیت را داده اند تا از این ماده در معالجه آسیب و جراحات استعمال شود. یکی‌از مطالعات علامت بخشید که موم عسل می‌تواند به معالجه سوختگی یاری دهد و پرورش سلول های تازه و سلامت را تسریع نماید.

مطالعه دیگر علامت بخشید که به کارگیری از عصاره الکلی موم به طور موضعی در کاهش سلول های ماست در جراحت ها و آفت های دهانی بسیار موثرتر از کرم های استروئیدی میباشد. سلول های ماست با التهاب و نماید شدن مراحل معالجه آسیب و جراحات رابطه دارا‌هستند.


تاول ها و تبخال های تناسلی:

روغن ها و پمادهای دربردارنده 3 درصد موم عسل فرایند معالجه تاول ها و تبخال های تناسلی را تسریع کرده و علایم آنها‌را کاهش میدهند.

فیض یکی‌از مطالعات آرم بخشید که به کار گیری از موم عسل روزی 3 توشه به معالجه سریعتر تبخال یاری می نماید. دانشمندان نماد دادند که کرم دربردارنده موم عسل خیر صرفا مقدار قارچ های ویروسی جان دار در تن بشر را کاهش میدهد بلکه از تن در قبال ویروس تبخال نگهداری می نماید.


سرطان:

موم عسل نقش بسزایی در معالجه سرطان ها دارااست. طبق مطالعات و پژوهش ها، بعضی اثرات ضد سرطانی این ماده دربرگیرنده مورد ها ذیل میباشد:

خودداری از نشر و مضاعف شدن سلول های سرطانی
کاهش احتمال سرطانی شدن سلول ها
مسدود کردن مسیرهای مخابره سلول های سرطانی به همدیگر

مطالعات نشانه دادند که موم عسل میتواند یک مورد کامل کننده – اما خیر یک معالجه به تنهایی - برای معالجه سرطان باشد. همینطور پژوهش ها نماد دادند که مصرف موم چینی به جهت اثرات ضدتومور و رویارویی با سلول های سرطانی میتواند به معالجه سرطان یاری دهد.

موم زنبور